اختلال دوقطبی و هر آنچه در مورد آن باید بدانید

اختلال دوقطبی به وضعیت سلامت روان گفته می‌شود که در آن فرد با تغییرات شدید خلق و خوی روبرو می‌شود.

علائم کلیدی این اختلال عبارتند از:

دوره‌های شیدایی، یا خلق و خوی بسیار بالا

دوره‌های افسردگی، یا خلق و خوی ضعیف

اصطلاحات قدیمی برای اختلال دوقطبی شامل افسردگی شیدایی و بیماری دوقطبی است.

اختلال دوقطبی یک بیماری نادر نیست. در واقع، براساس آمار ۲.۸ درصد از بزرگسالان ایالات متحده – یعنی حدود ۵ میلیون نفر – دارای تشخیص اختلال دوقطبی هستند.

اگرچه اختلال دوقطبی درمان قطعی ندارد، اما درمان‌های مؤثر بسیاری برای کنترل آن در دسترس هستند. این گزینه‌های درمانی می‌توانند به فرد کمک کنند تا مدیریت دوره‌های خلقی را یاد بگیرد، تا در نتیجه نه تنها علائم، بلکه کیفیت کلی زندگی را نیز بهبود بخشد.

انواع اختلالات دوقطبی

اختلال دوقطبی در سه نوع اصلی تقسیم‌بندی می‌شود: دوقطبی نوع ۱، دوقطبی نوع ۲ و سیکلوتیمیا.

دوقطبی نوع ۱

دوقطبی نوع ۱ با ظهور حداقل یک دوره مانیک و شیدایی تعریف می‌شود. فرد مبتلا ممکن است دوره‌های هیپومانیک را تجربه کند که شدت آن‌ها کمتر از دوره‌های شیدایی است. این دورها همچنین با دوره‌های افسردگی اساسی قبل و بعد از دوره مانیک همراه است. این نوع اختلال دوقطبی افراد را از هر جنس چه مرد و چه زن به طور یکسان تحت تاثیر قرار می‌دهد.

دوقطبی نوع ۲

افراد مبتلا به دوقطبی نوع ۲، یک دوره افسردگی اساسی را تجربه می‌کنند که حداقل ۲ هفته طول می‌کشد. فرد مبتلا همچنین حداقل ۱ دوره هیپومانیک دارد که حدود ۴ روز طول می‌کشد. براساس پژوهش‌های انجام‌شده، این نوع اختلال دوقطبی احتمالا در بین زنان شایع تر است.

سیکلوتیمیا

افراد مبتلا به سیکلوتیمیا دوره‌های هیپومانیا و افسردگی دارند. این دوره‌ها شامل علائمی هستند که کوتاه‌تر و شدیدتر از شیدایی و افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی نوع ۱ یا دوقطبی نوع ۲ هستند. اکثر افراد مبتلا به این عارضه فقط به مدت ۱ یا ۲ ماه هیچ علامت خلقی را تجربه نمی ‌نند.

برخی از افراد علائم خلقی مشخصی را تجربه می‌کنند که شبیه به این سه نوع هستند اما کاملاً همسو نیستند.

علائم اختلال دوقطبی

برای تشخیص اختلال دوقطبی، فرد باید حداقل یک دوره شیدایی یا هیپومانیا را تجربه کند. شیدایی و هپیومانیا، هر دو شامل احساسات هیجانی، تکانشگری و انرژی زیاد است، اما هیپومانیا شدیدتر از شیدایی در نظر گرفته می شود. علائم شیدایی می‌تواند بر زندگی روزمره تأثیر بگذارد و منجر به مشکلاتی در محل کار یا خانه شود.

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی همچنین دوره‌های افسردگی اساسی یا خلق و خوی “پایین” را تجربه می‌کنند.

این سه علامت اصلی – شیدایی، هیپومانیا و افسردگی – ویژگی های اصلی اختلال دوقطبی هستند. انواع مختلف اختلال دوقطبی شامل ترکیبات متفاوتی از این علائم است.

علائم اختلال دوقطبی نوع ۱

تشخیص اختلال دوقطبی نوع ۱ به موارد زیر نیاز دارد:

• حداقل ۱ قسمت شیدایی که حداقل ۱ هفته طول بکشد.
• علائمی که بر عملکرد روزانه تأثیر می‌گذارد.
• علائمی که به سایر بیماری‌های پزشکی یا روانی یا مصرف مواد مربوط نمی‌شود.

همچنین فرد ممکن است علائم روان‌پریشی یا شیدایی و افسردگی (که به عنوان ویژگی‌های مختلط شناخته می‌شود) را تجربه کند. این علائم می‌تواند تأثیر بیشتری بر زندگی داشته باشد.

علائم دوقطبی نوع ۲

برای تشخیص دوقطبی باید به موارد زیر توجه کرد:

حداقل ۱ بار هیپومانیا که ۴ روز یا بیشتر طول بکشد و شامل ۳ مورد یا بیشتر علائم هیپومانیا باشد.

تغییرات مربوط به هیپومانیا در خلق و خو و عملکرد معمولی که دیگران می‌توانند متوجه آن شوند، اگرچه اینها لزوماً ممکن است بر زندگی روزمره شما تأثیر نگذارند.

حداقل ۱ دوره افسردگی اساسی که ۲ هفته یا بیشتر طول بکشد.

حداقل ۱ دوره از افسردگی اساسی، شامل ۵ یا بیشتر علائم کلیدی افسردگی که تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره شما دارد.

علائمی که به سایر بیماری‌های پزشکی یا روانی یا مصرف مواد مربوط نمی‌شود.

علائم سیکلوتیمیا

برای تشخیص سیکلوتیمیا باید به موارد زیر توجه کرد:

دوره‌های علائم هیپومانیک و دوره های علائم افسردگی، خاموش و روشن، بیش از ۲ سال یا بیشتر (۱ سال برای کودکان و نوجوانان)

علائمی که هرگز معیارهای کامل یک دوره هیپومانیا یا افسردگی را ندارند

علائمی که حداقل برای نیمی از ۲ سال وجود داشته باشد و هرگز بیش از ۲ ماه در یک زمان وجود نداشته باشد.

علائمی که به سایر بیماری های پزشکی یا روانی یا مصرف مواد مربوط نمی‌شود.

علائمی که باعث ناراحتی قابل توجهی می‌شود و زندگی روزمره را تحت تأثیر قرار می‌دهد.