اختلال بیش فعالی بزرگسالان  یا به طور کامل اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان (به انگلیسی Attention deficit hyperactivity disorder in Adultes  و به اختصار ADHD) نوعی اختلال ذهنی و مغزی است که بر نحوه توجه، بی‌حرکت نشستن و کنترل رفتار فرد تأثیر می‌گذارد. احتمالا وقتی بیش فعالی یا نقص توجه به گوش‌تان می‌خورد سریع به یاد بچه‌هایی می‌افتید که در تمرکز کردن مشکل دارند و با جنب‌وجوش و شلوغ‌کاری‌هایشان امان از اطرافیان برده‌اند. اما نکته مهم اینکه بزرگسالان هم به بیش فعالی و نقص توجه می‌توانند مبتلا باشند. براساس آمار حدود ۴ تا ۵ درصد از بزرگسالان ایالات متحده به بیش فعالی مبتلا هستند. اما تعداد کمی از بزرگسالان از این اختلال در خود اطلاع دارند.

چه کسانی به بیش فعالی بزرگسالان مبتلا می‌شوند؟ هر کودکی که اختلال نقص توجه و بیش‌ فعالی (ADHD) داشته باشد می‌تواند کل عمر با آن سر کند. این اختلال گاهی در کودکان تشخیص داده می‌شود؛ اما ممکن است برای برخی در دوران نوجوانی و جوانی هم تشخیص داده نشود و بعداً در زندگی متوجه شوند.

گفته می‌شود حدود ۶۰٪ از کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالی هم آن را دارند. براساس آمار مردان و زنان بزرگسال به یک اندازه مبتلا به این نقص هستند و جنیست در ابتلا به آن تاثیری ندارد.

متاسفانه هیچ درمانی قطعی برای اختلال بیش فعالی بزرگسالن وجود ندارد. معمولا برای کنترل و همزیستی با این اختلال پزشک و مشاوره، توصیه‌های سومندی به فرد می‌دهند.

علائم اختلال بیش فعالی بزرگسالان

 

اگر فردی اختلال بیش فعالی بزرگسالان دارد، معمولا انجام موارد زیر را به سختی انجام می‌دهد:

• در دنبال کردن دستورالعمل‌ها مشکل دارد.
• مشکل در به خاطر سپردن اطلاعات
• تمرکز کردن
• ساماندهی و برنامه‌ریزی وظایف
• به موقع تمام کردن وظایف

 

این علائم می‌تواند از خفیف تا شدید فرد را درگیر کند و در ضمن در طول زمان تغییر کند. معمولا اختلال بیش فعالی بزرگسالان مشکلات زیادی در زندگی فرد (در خانه، محل کار یا مدرسه) مشکل ایجاد می‌کنند. دریافت درمان و یادگیری روش‌های مدیریت اختلال بیش فعالی بزرگسالان می‌تواند کمک‌کننده باشد. اکثر افراد مبتلا با مشاوره یاد می‌گیرند که خود را با شرایط وفق دهند. و بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی بزرگسالان می توانند نقاط قوت شخصی خود را توسعه دهند و به موفقیت برسند.

افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی همچنین احتمالا حالت‌ها و وضعیت‌های زیر را تجربه می‌کنند:

• اضطراب
• کسالت مزمن
• تأخیر و فراموشی مزمن
• افسردگی
• مشکل در تمرکز هنگام مطالعه
• مشکل در کنترل خشم
• مشکلات در محل کار
• رفتار تکانشگری (انجام رفتار تند و هیجانی و در پی آن پشیمانی)
• تحمل کم
• عزت نفس پایین
• نوسانات خلقی
• مهارت‌های سازماندهی و برنامه‌ریزی ضعیف
• اهمال‌کاری و پشت‌ گوش انداختن
• مشکلات در رابطه عاطفی، حرفه‌ای و اجتماعی
• سوء مصرف مواد مخدر یا حتی اعتیاد
• انگیزه کم در انجام کارها

 

این موارد ممکن است خیلی روی فرد تأثیر بگذارد و زندگی را مختل کند یا زیاد آزاردهنده نباشد و سال‌ها با آن زندگی کند. معمولا مشکلات این اختلال به موقعیت فرد در زندگی بستگی دارد.

هیچ دو نفر مبتلا به اختلال بیش فعالی بزرگسالان دقیقاً شبیه هم نیستند. اگر اختلال بیش فعالی دارید، ممکن است به کاری که انجام می دهید علاقه‌مند باشید و با عشق و هیجان آن را انجام دهید و حتی در انجام آن کاملا تمرکز داشته باشید. اما برخی از افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی بزرگسالان تحت هر شرایطی در تمرکز مشکل دارند. برخی افراد به دنبال تحرک و جنب‌وجوش هستند، اما برخی دیگر از آن اجتناب می‌کنند. برخی از افراد مبتلا گوشه گیر و ضد اجتماعی و برخی دیگر بسیار اجتماعی و با رابطه عاطفی موفقی هستند.

بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی ممکن است درگیر موارد زیر باشند:

مشکلات تحصیلی

• سابقه ضعف در مدرسه و عدم موفقیت
• دردسردهای زیاد و دائمی در محیط مدرسه
• تجدید شدن در یک درس
• ترک تحصیل

 

مشکلات در محل کار

• شغل خود را زیاد تغییر می‌دهند و عملکرد حرفه‌ای ضعیفی دارند.
• کمتر پیش می‌آید از شغل خود راضی باشند و موفقیت‌های کمی در کار دارند.

مشکلات در زندگی

• تخلف‌های رانندگی زیادی دارند و به دفعات تصادف می‌کنند
• سیگار می‌کشند
• سوء مصرف الکل و مواد مخدر
• ناتوانی در مدیریت هزینه‌ها و مشکلات مالی
• افسردگی و اضطراب

 

مشکلات رابطه عاطفی و زناشویی

 

• مشکلات زناشویی بیشتری دارند
• طلاق
• چند بار ازدواج بکنند

 

اختلال بیش فعالی بزرگسالان چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر فکر می‌کنید به اختلال بیش فعالی مبتلا هستید باید با روانپزشکی که در این زمینه فعال است و تجربه دارد مشورت کنید.

روانپزشک ممکن است:

• از شما بخواهد که یک معاینه فیزیکی انجام دهید تا مطمئن شود که مشکلات پزشکی دیگری باعث این علائم نیستند.
• آزمایش خون تجویز کند
• تست روانشناسی بگیرد
• از شما سوالاتی در مورد سابقه سلامتی خود بپرسد

اختلال بیش فعالی بزرگسالان چگونه درمان می‌شود؟

برنامه‌های درمانی می‌تواند شامل دارو، مشاوره، آموزش یا یادگیری بیشتر در مورد اختلال بیش فعالی و دریافت حمایت خانواده باشد.

این موارد با هم می توانند به فرد کمک کنند تا راه‌های جدیدی برای انجام کارهایی پیدا کند تا زندگی روزمره را آسان‌تر شود. این مسیرها به طور کلی باعث می‌شود تا فرد احساس بهتری داشته باشد و نسبت به خود احساس بهتری داشته باشد.