حواس‌پرتی با آلزایمر چه تفاوتی‌های دارند؟

ما بیشتر از اینکه مبتلا به بیماری آلزایمر باشیم، حواس‌پرتیم. امروز خیلی شنیده می‌شود که به جای اینکه بگویم «حواس‌پرت شدم.» یا «فراموش‌کار شدم.» می‌گویم «آلزایمر گرفتم.»، اما در واقع این دو عارضه کاملا با یکدیگر متفاوتند و بنابراین درمان آنها هم با هم فرق دارند. در ادامه با وبلاگ باریج‌اسانس و تفاوت آلزایمر و حواس‌پرتی همراه باشید.

حواس‌پرتی

آلزایمر

احتمالا برای شما به دفعات پیش آمده باشد که کلیدتان را گم کرده‌ باشید، یا اینکه نمی‌دانید عینک‌تان را کجا جا گذاشته‌اید، یا ماشین‌تان را در پارکینگ مرکز خرید پارک کرده‌اید ولی بعد از خرید نمی‌دانید ماشین‌تان در کدام طبقه است؟ احتمالا وقتی این موارد زیاد می‌شود، به خودتان بگوید، شاید آلزایمر گرفته باشم، یا همسرتان به طور جدی یا شوخی همین موضوع را متذکر شود و شما را به فکر فرو ببرد. آیا واقعا مبتلا به آلزایمر شده‌اید یا اینکه شما فقط یک قربانی دنیای پرمشغله و خشن امروزی هستید؟ دنیایی که آنقدر مسائل کوچک و بزرگ و خبرهای ریز و درشت، خوشحال‌کننده و ناراحت‌کننده ما را در برگرفته‌اند که مغز و ذهن‌ مار زیر آواری از اطلاعات دفع کرده‌ و بنابراین حواس‌پرتی  فراموشی امری معمولی شده است.

آلزایمر

توجه داشته باشیم که در بیشتر موارد، مشکلات آزاردهنده روزمره مقصر اصلی فراموشی و حواس‌پرتی است و برای حل آن باید فقط یاد بگیرید که چطور با درهم‌ریختگی زندگی مبارزه کنید و هر چیزی که باعث انحراف فکرمان حتی به صورت موقت می شود را از ذهن دور کنیم.

مدیتیشین و مراقبه یکی از بهترین راه‌ها برای افزایش تمرکز و مبارزه با حواس‌پرتی است.

آلزایمر

آلزایمر

آلزایمر یک بیماری پیشرونده زوال حافظه و دیگر کارکردهای مهم ذهنی است. آلزایمر معمولترین علت دمانس(زوال عقلی) است. گروهی از اختلالات مغزی که منجر به از دست دادن مهارت های فکری و اجتماعی می شوند، این تغییرات به اندازه ای شدید اند که می توانند زندگی روزمره فرد را تحت تاثیر قرار دهند.

در آلزایمر، تخریب و مرگ سلول های مغزی و همچنین تخریب ارتباط بین آنها باعث کاهش دائم حافظه و عملکرد ذهنی می شود.اقدامات پزشکی فعلی برای بیماری آلزایمرو استراتژی های مدیریت آن می تواند به طور موقت علائم را بهبود بخشد که اغلب در به حداکثر رساندن کارایی و حفظ استقلال بیمار موثر است. از آنجا که هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد، قرار گرفتن هر چه سریعتر بیمار در شبکه خدمات حمایت کننده بسیار مهم است.

 
نشانه‌ها

آلزایمر

در مراحل ابتدایی فراموشی و یا گیجی خفیف ممکن است تنها علامت مورد توجه آلزایمر باشد. اما با گذشت زمان بیشتر خاطرات به خصوص حافظه اخیر از یاد می رود. سرعت پیشرفت علائم در افراد مختلف متفاوت است. در صورتی که فرد مبتلا به آلزایمر شود احتمالاً اولین علامتی که فرد متوجه آن می شود سخت تر شدن غیر معمول به خاطر آوردن و سازماندهی افکار است. ممکن است خود بیمار هیچ مشکلی احساس نکند وخانواده، دوستان نزدیک یا همکاران این تغییرات را حس کنند.
تغییرات مغزی ناشی از بیماری آلزایمر منجر به ایجاد مشکلات زیر می شود:


حافظه

هر شخصی گاهی دچار فراموشکاری می شود. این که گاهی شخص به یاد نیاورد دسته کلید را کجا گذاشته است یا نام یک آشنا را به خاطر نیاورد طبیعی است. اما اختلال حافظه ناشی از آلزایمر، دائم و وخیم شونده است و توانایی و عملکرد فرد را در محیط کار و منزل تحت تأثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است:

–    عبارات و سوالات خود را بارها و بارها تکرار کنند و متوجه نباشند که قبلا آن سوال را پرسیده اند.
–    مکالمات، ملاقات ها و مناسبت ها را فراموش کنند و بعدا ًنیز به یاد نیاورند.
–    به طور مکرر اشیاء را در جایی غیر از جای خود و اغلب در جاهای غیرمعمول قرار دهند.
–    به طور مکرر اسم اعضای خانواده و اشیا را از یاد ببرند.


اختلال جهت یابی و تشخیص ارتباطات فضایی

افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است آگاهی خود را نسبت به شرایط فعلی که در آن زندگی می کنند مثل روزها، فصل و … از دست بدهند. همچنین آلزایمر توانایی مغز را برای تفسیر آنچه فرد می بیند مختل می کند و به طور کل فهم وقایع اطراف را با مشکل مواجه می سازد و در نتیجه بیماران ممکن است حتی در محیط های آشنا نیز گم شوند.


نوشتار و گفتار

آلزایمر

آلزایمر باعث اختلال در توانایی تمرکز و تفکر به خصوص در مفاهیم انتزاعی مانند اعداد می شود. بیماران ممکن است در مدیریت مالی، تنظیم یادداشت ها و صورتحساب ها و پرداخت به موقع آنها با مشکل مواجه شوند. حتی با پیشرفت این اختلال ممکن است توانایی فرد برای فهم و محاسبه اعداد با مشکل مواجه شود.


قضاوت و تصمیم گیری

بیماران مبتلا به آلزایمر در اتفاقات روزمره متداول، مثل سوختن غذا روی شعله گاز یا یک تصادف رانندگی قادر به عکس العملی مناسب نیستند.


برنامه ریزی و اجرای وظایف

فعالیت های روزمره ای مانند برنامه ریزی برای آشپزی و پخت غذا در افراد مبتلا به آلزایمر با مشکل مواجه می شود. معمولاً افرادی که بیماری آنها پیشرفته تر است ممکن وظایف ساده ای مثل لباس پوشیدن یا حمام کردن را فراموش کنند.


تغییر در شخصیت و رفتار

آلزایمر

تغییرات مغزی که در بیماری آلزایمر رخ می دهد می تواند نحوه رفتار و احساسات فرد را تحت تأثیر قرار دهد. بیماران ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:

–    افسردگی
–    اجتماع گریزی
–    تغییرات سریع خلقی
–    عدم اعتماد به دیگران
–    تحریک پذیری و پرخاشگری
–    تغییر در عادات خواب
–    پرسه زنی و جستجوگری
–    هنجارشکنی
–    توهم، مثلاً توهم در اینکه چیزی از آنها دزدیده شده است.

 
علت

دانشمندان معتقدند که آلزایمر در بیشتر افراد در اثر تلفیقی از عوامل مانند وراثت، سبک زندگی و عوامل محیطی رخ می دهد و به تدریج مغز را تحت تأثیر قرار می دهد.

بروز آلزایمردر کمتر از ۵% افراد ناشی از یک تغییر ژنتیکی خاص است که منجر به پیشرفت بیماری می شود.

هرچند دلایل ابتلا به آلزایمر هنوز به طور دقیق مشخص نشده است اما تاثیر آن بر مغز به وضوح مشخص گردیده است. بیماری آلزایمر موجب آسیب دیدن و مرگ سلول های مغزی می شود. اتصالات بین سلولی در مغزی که مبتلا به آلزایمر شده است بسیار کمتر از مغز سالم است.

هرچه سلول های مغزی بیشتری می میرند مغز نیز کوچکتر می شود. وقتی پزشک بافت مغز را زیر میکروسکوپ معاینه می کند، دو نوع بافت غیر طبیعی می بیند که نشانه آلزایمرند:

–    پلاک ها:

این توده های پروتئینی، بتا آمیلوئید نام دارند که ممکن است سلول های مغزی را به چند طریق تخریب کنند، مثلاً ممکن است با ارتباط بین سلولی تداخل کنند. هر چند عامل اصلی مرگ سلولی در آلزایمر هنوز شناخته شده نیست اما تجمع بتا آمیلوئید ها در خارج سلول های مغزی از متهمان اصلی است.

–    پیچ خوردگی ها:

سلول های مغزی برای دریافت مواد مغذی و حیاتی از طریق زوائدشان، وابسته به یک حمایت داخلی اند. این سیستم نیازمند ساختار طبیعی پروتئینی به نام tau می باشد. در بیماران مبتلا به آلزایمر رشته های پروتئین tau درون سلول ها دچار پیچ خوردگی های غیرطبیعی می شوند که این باعث اختلال در سیستم ارتباطات و حمل و نقل درون سلولی می شود که این امر نیز موجب پسرفت و مرگ سلول های مغزی می شود.


عوامل خطر


سن

افزایش سن مهمترین عامل خطر شناخته شده در ابتلاء به آلزایمر است. آلزایمر جزئی از روند طبیعی پیر شدن نیست اما خطر ابتلاء به آن با افزایش سن به خصوص پس از ۶۵ سالگی افزایش می یابد. تقریباً نیمی از افراد بالای ۸۵ سال مبتلا به آلزایمر می شوند.

افرادی که تغییرات ژنتیکی نادری دارند که آنها را مستعد ابتلاء به آلزایمر می کند اغلب در ۴۰ یا ۵۰ سالگی علائم را تجربه می کنند.

 

حواس‌پرتی
آلزاستاپ باریج: تقویت حافظه؛ پیشگیری و درمان کمکی آلزایمر خفیف تا متوسط (کلیک کنید)

 

 

سابقه خانوادگی و وراثت

خطر ابتلاء به آلزایمر در افرادی که یکی از اقوام درجه یک آنها والدین یا خواهر و برادر سابقه ابتلاء داشته اند بیشتر است. دانشمندان موفق به شناسایی جهش هایی در سه ژن شده اند که منجر به ابتلاء فرد به آلزایمر می شود. اما این جهش های ژنتیکی مسئول کمتر از ۵ % موارد ابتلاء به آلزایمر هستند. اغلب مکانیسم های ژنتیکی دخیل در بروز آلزایمر هنوز شناخته شده نیست. مهمترین ژن دخیل در ابتلاء به آلزایمر آپولیپوپروتئین e4 می باشد.


جنس

احتمال ابتلاء زنان نسبت به مردان بیشتر است. شاید این بدان علت باشد که میانگین طول عمر زنان بیش از مردان است.


اختلالات شناختی خفیف



افراد مبتلا به اختلالات شناختی خفیف (MCI) افرادی هستند که مشکل حافظه دارند یا کارایی شناختی آنها بیش از آنچه برای سن شان انتظار می رود کاهش یافته است اما به حدی نیست که به عنوان فرد دارای زوال عقل در نظر گرفته شود. در این افراد خطر ابتلاء به دمانس یا زوال عقل افزایش می یابد اما قطعی نیست. در این شرایط اقدام به موقع برای در پیش گرفتن الگوی زندگی سالم و راهکارهایی برای جبران کمبود حافظه می تواند در پیشگیری از ابتلاء به دمانس موثر باشد.


سابقه ضربه سر

آلزایمر

افرادی که در گذشته ضربه شدید سر را تجربه کرده اند با احتمال بیشتری در معرض خطر ابتلاء به آلزایمر می باشند.


سبک زندگی و سلامت قلب

هیچ عاملی از شیوه زندگی وجود ندارد که به طور قطعی با خطر ابتلاء به آلزایمر ارتباط داشته باشد. هر چند شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه همان عواملی که فرد را مستعد بیماری های قلبی می کنند، احتمال ابتلاء به آلزایمر را نیز افزایش می دهند. این عوامل می تواند شامل موارد زیر باشد:

–    ورزش نکردن
–    استعمال دخانیات
–    پرفشاری خون
–    کلسترول خون بالا
–    دیابت کنترل نشده
–    رژیم غذایی با میوه و سبزی ناکافی
–    عدم فعالیت اجتماعی

این عوامل خطر با دمانس عروقی (نوعی دمانس که باعث آسیب عروق مغزی می شود) نیز مرتبط اند. تلاش برای ارتقاء سلامت قلب با همکاری تیم درمان، احتمالاً در پیشگیری از ابتلاء به آلزایمر و دمانس عروقی مؤثر است.

حفظ فعالیت ذهنی و یادگیری و اشتغال به فعالیت های اجتماعی در تمام طول زندگی:

نتایج حاصل از مطالعات نشان می دهد که بین حفظ کار ذهنی و فعالیت های اجتماعی و ارتباط به آلزایمر ارتباط عکس وجود دارد.

عواملی که ممکن است خطر ابتلاء به آلزایمر را کاهش دهند شامل موارد زیر است:

–    سطح بالاتر تحصیلات و تحصیلات تکمیلی
–    داشتن شغلی پر دغدغه و فعال
–    داشتن فعالیت هایی که ذهن را به چالش می کشد مانند مطالعه، بازی کردن، نواختن یک آلت موسیقی
–    دارا بودن ارتباطات اجتماعی مداوم

محققان هنوز نمی توانند دقیقاً مکانیسم اثر این عامل را توضیح دهند. یک نظریه مبنی بر این است که به کار گیری ذهن، ارتباطات بین سلول های مغزی را گسترش می دهد که این باعث حفاظت از مغز در برابر تغییرات مسبب آلزایمر می شود. نظریه ای دیگر مبنی بر این است که احتمالاً پی بردن به کاهش قدرت شناختی در افرادی که تحصیل کرده ترند و به طور منظم ذهن خود را تمرین می دهند سخت تر است. نظریه دیگری معتقد است که افراد مبتلا به آلزایمر قبل از شناسایی و پیشرفت بیماری شان تمایل کمتری برای حفظ و پرورش قوای ذهنی خود نشان می دهند.

 
عوارض

کاهش حافظه، اختلال در قضاوت و دیگر تغییرات شناختی ناشی از آلزایمر ممکن است درمان بیماری های دیگر را در فرد با مشکل مواجه کند. فرد مبتلا به آلزایمر ممکن است؛

–    توانایی تشخیص و بیان درد را نداشته باشد. مثلاً درد دندان.
–    توانایی تشخیص علائم بیماری های دیگر را نداشته باشد.
–    توانایی پیروی از نسخه درمانی تجویز شده را نداشته باشد.
–    توانایی توجه به عوارض ناشی از دارو ها و درمان را نداشته باشد.

زمانی که بیماری آلزایمر به مراحل پیشرفته خود می رسد، تغییرات مغز منجر به ایجاد اختلال در کارکرد اندام و فعالیت های جسمانی می شود مانند توانایی بلع، حفظ تعادل، کنترل روده و مثانه. این تغییرات به نوبه خود می توانند فرد را مستعد ابتلاء به دیگر بیماری ها کنند مانند:

–    پنومنی و سایر عفونت ها: اشکال در بلع ممکن است سبب آسپیره شدن مواد غذایی یا مایعات به مجاری هوایی و ریه ها شود و منجر به پنومنی(عفونت ریه) گردد. عدم توانایی در کنترل تخلیه مثانه(بی اختیاری ادرار) احتمال دارد فرد را نیازمند استفاده از سوند ادراری نماید که ممکن است منجر به ایجاد عفونت های خطرناک مجاری ادرار شود.

–    آسیب های ناشی از زمین خوردن: افراد مبتلا به آلزایمر بسیار مستعد زمین خوردن هستند. زمین خوردن ممکن است منجر به شکستگی شود. به علاوه، زمین خوردن یکی از معمول ترین علل آسیب های شدید سر است. 


آمادگی برای ویزیت پزشک

از آنجایی که وعده های ملاقات با پزشک معمولا کوتاهند و ممکن است سوالات زیادی برای بیمار پیش بیاید بهتر است  فرد از پیش، خود را  آماده کند. برای مثال در اینجا پیشنهاداتی برای آمادگی بیشتر برای ملاقات با پزشک آمده است.

آنچه می توانید انجام دهید:

–    اطلاع یافتن از شرایط قبل از معاینه: از پزشک در مورد اینکه لازم است ناشتا باشید یا شرایط خاص دیگری را رعایت نمائید سؤال کنید.

–    تمام علائم خود را یادداشت کنید: پزشک ممکن است بخواهد تمام جزئیات اختلالات ذهنی و حافظه و… را که باعث نگرانی شما از احتمال ابتلاء به بیماری شده است بداند. فهرستی از مهمترین موارد فراموشی یا دیگرمشکلات ذهنی خود تهیه کنید. برای مثال آیا در پیدا کردن دسته کلیدهایتان دچار مشکل می شوید یا آنها را در فریزر پیدا می کنید؟ سعی کنید اولین عاملی را که باعث شد شما نسبت به احتمال بیمار بودنتان شک کنید را به یاد آورید. اگر احساس می کنید که اختلالتان در حال پیشرفت است چند مورد برای توضیح آن یادداشت نمائید.

–    سعی کنید یکی از اعضای خانواده یا دوستان صمیمی را همراه خود ببرید: تائید گفته های شما توسط یکی از دوستان یا اعضای خانواده می تواند ثابت کند که علائمی را که شما حس می کنید برای دیگران نیز مشهود بوده است. همچنین همراهتان می تواند شما را در به خاطر آوردن مطالبی که می خواهید با پزشک در میان بگذارید یاری کند.

–    فهرستی از سایر بیماری های خود تهیه نمائید: پزشکتان ممکن است بخواهد از سایر بیماری هایی که به آن مبتلا هستید و شرایط درمانی تان اطلاع یابد مانند وضعیت ابتلاء به دیابت، بیماری های قلبی و عروقی، سابقه وقوع سکته مغزی و … .

–    فهرستی از داروهای مورد مصرفتان تهیه نمائید: این لیست می تواند شامل داروهای بدون نسخه و ویتامین ها و مکمل ها نیز باشد.

 

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا